Boş Bank

Bugün yine Lindow'a gittim (Lindow, Gal dilinde Kara Göl demek. Artvin'dekilerle yarışamaz tabii). Gölün etrafında bütün gün bomboş duran, birilerini bekleyen banklar var. Birine oturup, rüzgarın ve hatta düşen yaprakların sesini bile duyabileceğiniz sessizlikte, yanımda oturmasını istediğim insanları düşündüm. Çok kalabalık olduk birden. Sonra artık çok istesem de yanımda oturamayacak olanları düşündüm. Çok yalnız hissettim birden, çok üşüdüm...

Ve yine, her sefer, sıcacık bir bardak çay içerken, manzaranın keyfini çıkarırken, güzel bir film izlerken, güzel bir şarkının tadına varırken olduğu gibi, banktaki sessizliği de onlar için biraz daha dikkatle dinledim, her ayrıntısını biriktirerek, olur da bir gün anlatmaya fırsat bulurum diye...